Het komkommermeisje / Mama blogs / Blogs

Over het opgroeien tussen de komkommerplantjes.

Omdat het nu allemaal toch wat serieuzer wordt en zelfs Chantal Janzen meeleest. Leek het mij wel leuk om even terug te gaan naar mijn kinderjaren. Daar kinderen vaak verteld wordt dat baby’s gebracht worden tussen de bloemkolen, lijkt dit bij mij bijna waarheid te zijn. Wat zegt jouw eigen opvoeding over jou? En hoe geef je dit door aan je eigen kinderen?

Opgroeien tussen de komkommers

Ik ben opgegroeid in het tuinbouwgebied, mijn ouders hadden namelijk een eigen kas. Zij kweekten komkommers en al gauw kreeg ik hierdoor de bijnaam: Het komkommermeisje. Als klein meisje liep ik met papa en mama door de kas en leerden we alles over deze krassende, jeukende lichtgroene plantjes.

Fascinerend om te zien dat zo’n ieniemienie plantje uit kan groeien tot een groot, donkergroen, kriebelend gewas. Nog bijzonderder vond ik dat één zo’n klein plantje goed is voor ongeveer 40 komkommers. En dit gebeurd allemaal in een paar weken tijd.

Mijn eerste weekend baantje in de kas

Op twaalf jarige leeftijd vroeg mijn kersverse nieuwe vriendinnetje van de middelbare school of ze niet wat kon bijverdienen bij mijn ouders in de kas. k dacht, dat is een goed idee. Met trots op zijn gezicht, alsof ik het nooit zou vragen, zei mijn vader dat dit goed was en zo begon mijn werkend leven op twaalfjarige leeftijd. Ik weet nog goed, die eerste zaterdag. Omdat we nog zo jong waren mochten we wat later beginnen en zo fietste ik samen met mijn vriendinnetje naar de kas van mij ouders. We mochten drie uurtjes helpen. Zaterdag was ook altijd meteen betaaldag, dus natuurlijk bleven we zitten om vervolgens met welgeteld zeven hele guldens en een halve gulden naar huis te fietsen. Trots als een pauw!

De gulden werd een euro.

Voor alle lezers die geboren zijn na 2002: De gulden was een wettig betaal middel voordat we de euro kregen. 1 euro stond voor2,20 in guldens. De eerste jaren na deze verandering moest mijn generatie tot in de treure aanhoren hoe alles door onze ouders terug gerekend werd. 1 euro voor een brood? Dat is dus 2,20 in guldens.. 30 euro voor een broek? Dat is dus 66 gulden. Fijn pap en mam dat jullie zo goed kunnen rekenen, maar kom op, met de tijd mee.

Anyway.. Ik fietste met een rijksdaalder en een muntstuk van 5 gulden in mijn hand naar huis. Mijn eerst zelf verdiende loon. Ik weet trouwens niet meer wat ik er van gekocht heb. Maar ik kan me het moment nog wel herinneren.

Al snel ontstond er een hele familie in de kas, neven, nichten, vrienden, hun broers en zussen. Fantastisch was het. Iedere zaterdag, vakantie en vrije dag werd doorgebracht in de kas. Hier ontstond ook mijn liefde voor de geheimzender muziek. Tja, het is er met de paplepel ingegoten. De papa in dit gezin is wel eens jaloers dat ik meer nummers mee kan zingen dan hij! Maar hee, ik ben erfelijk belast!

Wat zegt deze opvoeding over mij? En wat geef ik door aan mijn kinderen?

Ik heb vanaf jongs af aan meegekregen dat het hard werken is in de tuinbouw voor eigenlijk een schamel loon. Een erg onzeker en oneerlijk loon. Het is net wat een veiling of winkel er voor wil geven. Soms kreeg mijn vader 10 cent per komkommer en lagen ze in de winkel voor 1 euro. 1 gulden. 1 euro.. Maakt niet uit. Het was in ieder geval hard werken voor weinig. Zoals ik nu ook zie bij de boeren.

Wij leerden op jonge leeftijd al om onze centen op te potten!

Het motiveerde mij en mijn broer wel om te gaan studeren en voor een ander beroep te kiezen. Tot verdriet van mijn vader die geen opvolger zag voor zijn bedrijf.

Aangezien wij veel zelf moesten betalen en omdat wij ook zelf inkomsten hadden leerden wij omgaan met geld en om te sparen. Op jonge leeftijd potten wij onze centen op. Het rendeert jammer genoeg niet meer tegenwoordig om op te potten.

Op een stageplek ooit werd aan mij gevraagd door een oudere of ik misschien wat minder hard kon lopen want er kwam altijd zon vlaag wind (tocht) achter mij aan. In de kas heb ik geleerd om hard te werken in bizarre omstandigheden. ’s Zomers zweet je echt de kas uit en in de winter vriezen je vingers eraf. Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben.

P.s:
Ik heb ook geleerd dat komkommers in een kas groeien (net als tomaten en paprika’s) mocht je denken dat deze in de fabriek werden gemaakt ;)

Voor mijn kinderen hebben we nu een hobbykas

De kas van mijn ouders is er inmiddels niet meer maar wel nog de leuke herinneringen en de contacten. In onze tuin hebben wij wel een hobby kas. Wij hopen deze liefde voor plantjes en vers voedsel door te geven aan de nieuwe generatie. Ieder jaar hebben wij eigen aardappelen in de tuin, boontjes, wortels, komkommers/paprika en tomaten in ons kasje. De kinderen genieten lekker mee.

De oudste kweekt volop pompoenen en kalebassen om aan de straat te verkopen! Geweldig.

Groente en fruit uit eigen tuin is veel lekkerder

Ik merk dat onze kinderen de groente en het fruit uit eigen tuin veel lekkerder vinden. Ze helpen mee om het te oogsten en te bereiden. Kinderen zien waar het eten vandaag komt, steken er zelf energie in en dit zorgt ervoor dat ze het ook beter eten.