Mijn moederlijf!
Bij deze een korte anekdote, een ode aan mijn moederlijf. Want wat ben ik trots, drie kinderen mocht dit lijf baren. Weg met maatje 36 en perfecte lichamen en plaatjes!
Wat is de schade van de afgelopen jaren? Waar ging het mis met mijn killerbody?
Misschien is het nu een keer tijd om persoonlijk te worden. Tijd om een kijkje in de spiegel te nemen en de schade op te meten. Iets wat denk ik alle moeder wel herkennen en misschien niet moeders ook wel. Maar wat is er gebeurd met mijn lijf? Daar vroeger de puntjes mooi recht vooruit stonden, hangen nu de thee zakjes nog mooier in een kopje water.
Een buik zo strak als een sixpack (beetje overdrijven mag wel toch) is veranderd in een stuk lubberend vel. Als ik mijn broek onder de lubber doe, dan hangt mijn buik over de rand van mijn spijkerbroek. Heel charmant. Trek ik mijn broek erover dan lijk ik wel een buidel dier dat een jong met zich mee draagt.
Als ik naar mijn benen kijk, dan bedenk ik me dat mijn benen niet zouden mis staan onder het lijf van een kogelstootster. Wat is hier gebeurd in de afgelopen zes jaar?
Lees ook mijn blog over dingen die ik mis sinds ik moeder ben.
Ik kijk in de spiegel en zie dat mijn lijf veranderd is. Hier stond ik niet zo bij stil toen ik moeder werd. Ik dacht: je buik groeit, kind eruit en buik weer weg. Maar na drie keer is de rek er gewoon uit, denk ik. Dat is het: de koek is op.
Doordat de koek letterlijk op is, lubbert die buik nog meer. Ik kon het weer eens niet laten om in de kasten te snuffelen op zoek naar wat voedsel. Voedsel is schaars hier in huis met opgroeiende kinderen dus vanuit een oerinstinct prop ik de laatste verstopte koek in zijn geheel in mijn mond. Achteraf voel ik me schuldig.
Mijn moederlijf kan niet meer zoveel hebben als vroeger. Ja meer kleren, in een maatje groter. Maar niet meer zoveel voedsel. Ik moet accepteren dat ik geen tienerbody meer heb en dat ik ook geen killerbody ga krijgen. Ik heb een moederlijf, mijn lijf is veranderd. Mijn hart is trouwens ook veranderd, die is een stuk groter met liefde voor deze monsters!
Die drie monstertjes die dit moederlijf hebben gemaakt, zij zijn de schuldige. Maar ik neem het ze niet kwalijk. Ik krijg er zo veel voor terug.
Zoveel liefde,
zoveel volle wasmanden,
zoveel lege koelkasten,
zoveel meer schoonmaakwerk,
zoveel meer opruimen in huis,
Maar het is het waard.
Vooral na half acht ‘s avonds.. ;)
Mijn moederlijf. Ik ben er trots op!
Liefs Lisanne
Reactie plaatsen
Reacties