‘Oooo… de dag dat mijn kind geboren werd is de mooiste dag van mijn leven!!’
Echt hoor… ik herken het totaal niet! Het is wel de dag in mijn leven dat ALLES veranderde. Ik hoef denk ik niemand uit te leggen dat een tweelingzwangerschap niet per se een pretje is. Met exact 36 weken zwangerschap kwam daaraan gelukkig een einde. Na 1 natuurlijke bevalling en 1 keizersnede, ja; sommige mensen hebben altijd geluk, gingen wij na 1 weekje ziekenhuis met 2 kinderen op de achterbank naar huis. Spannend, of eigenlijk dood eng want jeetje, wat moet je eigenlijk allemaal doen met een baby??
De rare keuzes die je als moeder moet maken.
Ik ben gek met mijn kinderen, vanaf dag 1 maar vanaf de dag dat we thuis kwamen uit het ziekenhuis is er niets meer normaal geweest… Mijn man en ik zijn beide vrije vogels. Hard werken. Mooie reizen maken. Leuke dingen ondernemen. Erop uit. Lekker uit eten of naar de bioscoop zorgt er al voor dat wij in onze sas zijn. En dan komen er kinderen, wonder boven wonder bepalen die allerkleinsten werkelijk alles voor je! Kun je je het gevoel nog herinneren dat je vroeger per se om 6 uur aan tafel moest zitten of dat je stipt om 7 uur je bed uit moest, gewoon omdat je ouders dat zeiden? Met kinderen heb je dat gevoel DE HELE DAG!
Waar is mijn eigen tijd gebleven?
Er zijn in mijn leven een paar dingen heel belangrijk; slaap en douchen in de ochtend. Guess what??? Niet echt een van de meest voorkomende situaties met kinderen in huis. Dus nu is het kiezen; de babyfoon aan en niet slapen OF de babyfoon uit (en dus de kinderen laten schreeuwen) en wel slapen (nou ja… met schreeuwende kinderen in huis is slapen sowieso relatief)? Oke… toch maar de babyfoon aan en naar de kinderen als ze wakker zijn. Zelf slaap je dan bijna niet.
Wat te doen als de kinderen slapen?
De volgende keuze; mama ook even naar bed of mama kan snel even een uurtje iets doen aan sport/huis/werk? Toch maar even iets doen want jemig… anders krijg je toch ook helemaal niets gedaan op zo’n dag??!! Kinderen zijn in de loop van de ochtend wakker en jij hebt, organisator dat je bent als moeder, geregeld dat je net tussen de slaapjes door naar het consultatiebureau kunt. Dus kinderen mee, tassen mee, luiers mee, extra kleding mee, eten mee, drinken mee, kinderwagen mee… Goeiehemel wat moet er en hoop spullen mee voor slecht 10 minuten een afspraak. Gepakt en bezakt verschijn je op de afspraak en kom je voor een volgende keuze te staan: wil je je kind meten en wegen?? Ehm, nou ja… doe maar toch? Conclusie; te klein of te groot, te licht of te zwaar… niet dat je daar ook maar iets aan kunt veranderen maar goed… een beetje onzekerheid over of je het allemaal wel goed doet sluipt er gemakkelijk in. Normaal ben ik geen onzeker type… maar met kinderen… je kunt het tenslotte maar 1x goed doen… en bedankt… dat helpt inderdaad lekker!
Lees ook: Help, ik ben een (on)geruste moeder.
Zelf ontspannen douchen? Of toch niet?
Goed, na 1,5 uur kom je thuis, kinderen krijgen eten en kunnen weer naar bed. Eindelijk tijd om te douchen… heerlijk!!! Als je goed en wel je haar in de shampoo hebt hoor je je kind. Keuze nummer zoveel van de dag; wat doe je? Doe je net of je je kind niet hoort en doucht lekker verder of hup, toch maar de douche uit en erheen… Oke, vooruit, toch maar er naartoe want ja, echt ontspannend is dat douchen ook niet als er een huilende baby naast je badkamer ligt. Na een beetje aandacht slaapt je kind hopelijk nog even verder en kun jij weer onder de douche… o nee… de deur; oma komt even langs om te kijken of alles goed gaat… weer die keuze; stuur je oma weg zodat jij verder kunt douchen of roep je naar beneden; ik kom eraan, even mijn haar uitspoelen!... Jup, je doet dat tweede want je hebt tenslotte de hele dag ook nog niemand gesproken…
Aan het einde van de dag ben je kapot
Aan het einde van de dag heb je fantastisch goed voor je kinderen gezorgd, is je onzekerheid gegroeid, heb je oma een plezier gedaan en jijzelf??? Daar ben je niet aan toe gekomen! Morgen weer een dag, denk je hoopvol… Mijn kinderen zijn nu 4 en ik denk nog steeds; morgen weer een dag…
De keuzes zijn anders geworden, dat klopt maar feitelijk gezien doen alle moeders dit, iedere dag… Je persoonlijke vrijheid wordt tot een absoluut minimum beperkt, je past je aan aan je kinderen, de balans tussen jou en je partner is met regelmaat zoek en je kunt mij nog meer vertellen maar… er zijn vast meer moeder zoals ik die om deze reden regelmatig denken; was ik er maar nooit aan begonnen…
Is dit gevoel voor jou herkenbaar? Deel dit gevoel hier onder en laten we dit taboe juist bespreekbaar maken met elkaar.
Dit is een gastblog. Wil jij ook een gastblog op mijn website? Kijk dan eens bij: Samenwerkingen of neem Contact met mij op.
Liefs Lisanne
Reactie plaatsen
Reacties
Ja ik herken die laatste zin ook behoorlijk!
Komt ook omdat mijn jongste een huilbaby is. Altijd oorontsteking.
En ik soms mijn vrijheid enorm mis.
Maar hey ik kan ook echt niet zonder de meiden!