Vervolg van opvoedpolitie deel 1, waarin we kennis gaan maken met onze dikke duim kaarten.
Omdat ik als godzilla niet langer meer dreigend door het leven wilde gaan, besloten wij contact te leggen met opvoedcoach Jennifer. Dit kan gewoon online, lekker coronaproof en op afstand. Het mooie is dat je over de opvoeding kan praten met iemand die verder van je af staat, die je niet persoonlijk kent. Dat het digitaal vanuit je eigen woonkamer kan maakt het lekker laagdrempelig. Het was fijn om met Jennifer te sparren over het opvoeden. Over het belonen/straffen en dreigen. Jennifer veroordeelt je niet, dat is wel fijn. Samen kwamen we erachter dat tot drie tellen werkt en dat we ons daar goed bij voelen. Hier mogen we lekker mee door gaan. Verder gaf zij ons inzicht over het feit dat wij de oudste monsters veel met elkaar vergelijken (er zit ook maar 1,5 jaar leeftijdsverschil tussen) maar dat we dit niet moeten doen. Ieder kind is uniek. Dat was wel een eyeopener voor mij. Ik merk dat ik ons peuter meisje veel vergelijk met onze kleuter meneer en dat is niet eerlijk. Voor beide niet. Ik moet ze meer los van elkaar zien. De een is ‘s nachts wel al zindelijk de ander nog niet, nou en. Voordat ze beide achttien zijn, zijn ze s nachts beide zindelijk. Toch??
Jennifer wilde graag meer weten over mijn licht autistische brein en wat ik bedoel met als iemand uit de pas loopt. Nou als wij de deur uit willen gaan (wat nu met corona gelukkig niet veel voorkomt) dan benoem ik naar de monsters: plassen, handen wassen, schoenen aan en jas aan. Mijn peuter mevrouw staat binnen vijf minuten bij de deur en heeft alles gedaan. Meneer de kleuter vond in de wc een speelgoedauto en is na het plassen lekker gaan spelen. Nou dan komt godzilla weer boven, de boodschap was toch duidelijk?
Jennifer legde uit dat het in een mannenbrein anders werkt dan in een vrouwenbrein. Jongens horen vaak maar één ding of ze slaan maar één ding op (eigenlijk werkt dit in een grote mannenbrein ook nog zo ;)). Maar dat mijn kleuter meneer waarschijnlijk alleen het plassen en handen wassen heeft gehoord en heeft gedaan was dus de boodschap. Ik word dus eigenlijk geïrriteerd op hem, terwijl hij de boodschap heeft voldaan. Dat is niet eerlijk. Voor jongens geldt gewoon breng je boodschap in delen, eerst het één en dan het ander. Geef een compliment als die ene boodschap is gedaan en geef dan de volgende boodschap. Dit vraagt natuurlijk weer een stukje extra multitasking, maar ja als mama in een gezin met vijf ben ik daar gelukkig al aardig goed in!!
Na een intakegesprek kregen wij van Jennifer nog een consult en wat tips om mee te oefenen. Ze maakt de dikke duimen kaart en een afspraken kaart voor ons om thuis te gebruiken. Erg leuk. Ze heeft er tijd en energie in gestoken en kwam met goede tips. De dikke duimen kaart is bedoeld om de monsters te belonen wanneer zij iets uit hun zelf doen. Je beloond dus het gewenste gedrag. En omdat ze nou eenmaal gevoelig zijn voor beloningen werkt dat wel. Ze willen nu veel meer uit hen zelf doen (dus zonder dat we het vragen of ermee dreigen). Door stil te staan bij het positieve ligt de nadruk niet zo op het geen dat niet goed gaat. Dit is een leuke manier om bewust ermee om te gaan. Je stimuleert dus de intrinsieke motivatie. Dus papa: het helpt niet dat je zegt: als jullie nu goed opruimen gaan we zo een dikke duim inkleuren! Maar juist als je ziet dat ze wel uit hun zelf iets opruimen, beloon je dat met een dikke duim! Als de kaart vol is gaan we een door de kinderen zelf gekozen beloning doen. In de vorm van een middagje zwemmen of naar het park!
lees hier: Help mijn kind wordt gepest!
Ook schreef Jennifer een leuke blog over opvoedstijlen, de moeite waard om eens te lezen en bewust af te vragen welke bij jou past.
Mocht jij nou ook vragen hebben omtrent gedrag, eten, slapen of zindelijkheid vraag het aan opvoedcoach Jennifer. Dit is voor ons echt heel verhelderend geweest!
Ik gooi de politiepet in de prullenbak..
Grapje, die bewaar ik gewoon.. komt altijd nog van pas!
Welke opvoedstijl past bij jou?
Liefs Lisanne
Reactie plaatsen
Reacties