Mijn bevallingsverhaal

Zwemmen alsof je leven er van af hangt
Ik weet niet waar de dames last van hadden, maar ze zwommen alsof hun leven er van af hing. Ik kon het niet bij houden.. ik had last van m’n onderrug. Ik besloot te gaan dobberen in het warme water. Na een tijdje wilde ik eruit en naar huis, ik zou m’n vriendin naar huis brengen, maar die heb ik laten staan ze zal er nu wel niet meer staan toch? Ik ben alleen in de auto gestapt en over de autoweg naar huis gereden. Onderweg een aantal flinke pijn scheuten in mijn onderrug. ik voelde me toch niet zo goed. Thuis ben ik meteen op de bank gaan liggen. Toen kwam m’n moeder onaangekondigd langs. Voor iemand die licht autistisch is en zich niet goed voelde was dat niet prettig, ik kon het niet opbrengen om heel gezellig te gaan doen. Mijn moeder had het meteen door, je bent aan het bevallen zei ze! Ik dacht nog: het zal wel ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga op bed liggen. Zij belde meteen de papa: Ik denk dat je naar huis moet komen. Zijn eerste vraag was: Ik heb nog één lesje, kan ik die nog geven? Altijd praktisch ingesteld mannen. Maar de strenge schoonmoeder zei: nee, en hij kwam naar huis.

Lees hier: Wacht, word je alweer één? 

Toen hij thuis kwam besefte hij dat er nog geen verloskundige gebeld was en hij ging dit meteen doen. De verloskundige dacht dat het niet zo’n haast had: een eerste kind, 36 weken zwanger (en ik had de week ervoor blaasontsteking) dus dat zal wel niet zo’n vaart lopen. Maar dat liep het wel. De verloskundige was er twintig minuten later en toen ze me zag dacht ze : shit ik ben te laat. Ik had tien centimeter ontsluiting en mocht gaan persen. Ik stamelde nog dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen, maar hier werd geen gehoor aan gegeven. Dit kindje ging nu hier thuis geboren worden. Ze had geen tijd om haar handschoentjes aan te doen, zelfs haar koffertje stond nog in de auto. Drie minuten later was ons eerste kind geboren.  Een vliegende start zullen we maar zeggen. De verloskundige heeft het er nog steeds over.

De tweede baby
Bij de tweede was ik overal op voorbereid en bleef ik vanaf 36 weken stil zitten. Maar ons tweede kindje  was een meisje en een meisje komt altijd te laat. Met 41,5 week meldde zij zich. De verloskundige (dezelfde als bij de eerste) ging met een bloedgang naar ons huis en ze was nu mooi op tijd. Zes centimeter ontsluiting en het was een bevalling uit de boekjes. Van A tot Z een bevalling zoals het in de boekjes beschreven staat. Een thuisbevalling, want als dat met de eerste kon dan zou dat nu ook zeker lukken. De bevalling begon vanaf s ’ochtends half acht en om twee uur in de middag was ze geboren. Wederom een vliegende start en voor de koffie klaar.

Lees hier het uitgebreide verhaal van mijn tweede bevalling en alles over strippen. Bevallingsverhaal: “Ik wilde per se thuis bevallen" 

Toen ik zwanger was van de derde wilde ik absoluut weer thuis bevallen. Vooral bij de middelste was dit zo’n prettige ervaring, dat ik hier nu weer alle vertrouwen in had. Maar dit derde kindje liet op zich wachten. Inmiddels was ik bijna 42 weken zwanger en liet de gynaecoloog me niet langer doorlopen. Ik moest ingeleid worden, dat werd een ziekenhuisbevalling. Zo had ik het me niet voor gesteld en aan dit idee moest ik wel even wennen. Ik was verdrietig en teleurgesteld in mijn lichaam. Want waarom lukte dit niet nog een keer? En waarom was mijn lichaam niet met bevallen bezig? Ik voelde me de laatste weken ook alleen maar fitter. Drie keer was geen scheepsrecht! Ik zag heel erg tegen het inleiden op.

Inleiden
De avond voordat je ingeleid wordt begint het al met het inbrengen van een ballonnetje. Die moet de baarmoedermond oprekken waardoor hormonen worden aangemaakt die de bevalling verder op kunnen wekken. Maar helaas, dat gebeurde bij mij ook niet. Het ballonnetje had wel z’n werk gedaan lees: De baarmoedermond verweekt en de volgende ochtend om 8.00 konden de vliezen gebroken worden. Daarna ging het heel erg snel met een weeën storm. Om 10.00 riep ik dat er toch echt een verloskundige moest komen en om 10.30 was de baby geboren! Het was wederom een super vlotte bevalling in twee en half uur gepiept. Mooi dat betekend dat we voor de koffie thuis zijn ;)

De gynaecoloog zei nog: vraag maar na bij ouders met drie kinderen. De derde is of qua zwangerschap dwars of qua bevalling. Bij mij dus dat laatste. Meer mama’s of papa’s die dat herkennen?

Zullen ze in de opvoeding ook dwars zijn? Of valt dat wel mee?

Drie bevallingen, drie verhalen. Maar zoals ik al zei.. misschien moet je mij niets als voorbeeld nemen qua bevallen. Ik vind bloedprikken 1000 keer erger…

Hier vind je meer informatie over: Verdriet rondom een kinderwens, hoe verwerk je dat samen?

Voor mamaplaats schreef ik het uitgebreide verhaal over mijn inleiding al eens. Die vind je hier: Inleiden in het ziekenhuis..

P.S lijkt het jou ook leuk om jouw bevallingsverhaal te delen? Je mag me altijd een berichtje sturen. Dit kan ook anoniem.

Liefs Lisanne